FORUM

FELSEFENİN KEYİFLİ YANI
"bir deney/deneyim sonucu"

Matematik öğrenmek istemeyen veya öğrenirken zorlanan öğrencinin "öğretmenim, bütün bunlar hayatımızda ne işimize yarayacakki" muzip sorusu:

İki günlük deney sonuçlarımı açıklıyorum.

Değeri paha biçilemez öğretmenimiz sevgili Ümit Yaşar Gözüm"ün -gece gündüz, canhıraş, 7/24, özverili, sabırlı, nazik, gayretli çabalarının / yaratımının ürün verdiğini görmek İNANILMAZ keyifli. Kendisinin detaylarını bildiği "cezaevindeki bir koğuşa tıkılmış adi suçlu hükümlü ve tutukluların bile meşgul olduğu her yeni gün bambaşka kültürler oluşabildiği GERÇEĞİNE görünmeyen gerçek diyoruz ve bizleri mayalayan bu gerçek.

Örneğin benim bu 2 günlük deneyden kazancım hiç kimsenin okumadığı, değer vermediği, beğenmediği şiirlerimi ZorbaTv Dergi gibi kalitesi ile öne çıkan bu yaratıcı platforma sunumum oldu. Gönderdiğim e-mail vasıtasıyle bir sözleşme bile yaptık diyebilirim.

Sevgili okur,

Şuan balkonumda ötüşen kumruların yaşam zevki ve hayata katkıları anlatılmakla tükenmez. Yavruluklarından beri bildiğim o hayvancıklar yemi her yerde bulabilirler ama omzuma konabilecek kadar cesurlarsa "onlara zarar vermeyeceğimi" HİSSETMELERİDİR diye anlıyorum olup biteni.

Sürekli eleştirisini yaptığımız "bu ülkeden bi cacık olmaz" tarzı yaklaşımlar muzip olduğu kadar düşündürücüdür de... Kendi platformumda en beğendiğim yorumlardan bir tanesi: "Buradayken beynimin çalıştığını hissediyorum. Faydalanıyorum" yorumudur.

Paylaştığım ZorbaTv Dergi yazıları için yorumlar, "son zamanda okuduğum en iyi yazılardan biri" biçiminde. Bunların tümü kazanımdır. Tümü felsefe sayesindedir. Sanatı veya felsefeyi her kim ne kadar istismar etmeye çalışırsa çalışsın edemez çünkü bu disiplinler ihtiyaçsızdırdılar. Yani size değer katan bunlardır. Bunlarla yücelirsiniz ve belki anatomik olarak değil ama manevi ölümsüzleşirsiniz bile.

Kısa bir gerçek hikaye ile bitirmek istiyorum.

Bundan dört sene önce buradaki arkadaşlarımızdan bazınında bildiği ilginç mi ilginç bir süreç gelişti. Kopya Resimle Mücadele başlıklı bir kampanya yürütüyorduk. Bursa' dan bir kadıncağız Türkiye' nin 22 şehrinde organizasyonlar yapıp resim sergileri açıyor, ödüller veriyordu ama resimlerin istisnasız tamamı kopya resimler! Akıl alır gibi değil dedik. Daha sonra bizzat organizatör hanımefendi ile bir diyaloğum oldu.

"Ben ev hanımıyım. Boş zamanlarımda evimin balkonunda resim yaparak başladım bu işe. Daha sonra çevremdeki diğer kadınlarında ilgisini çekti. Birlikte yapmaya başladık.... derken sergi açtık. Şimdide çevremiz/yakınlarımız olan şehirlerde sergiler açıyoruz. Satış filan yapmıyoruz. Tümüyle hobi ve zaman değerlendirmesi" dedi.



Sevgili ülkemin sevgili profesörleri,

Felsefe yapmaya başlayalım artık filan diyorsunuz da "bu sevgili ülkemizi bu hale getiren biziz" diyen bir taneniz çıkmıyor. Balkonunda resim yapan ev kadını sizi bir köşeye sıkıştırıp suratınıza tükürse haklı mı değil mi?

Sırf kendilerine sergiden pay verilmediği için yerden yere vuran profesörler bütün emekleri yok ettiler. Sırf kaptıkları makamları çocuklarına ve torunlarına bırakmayı hırsla isteyen devlet memuru sanatçılar (onlara kimse sanatçı filan demez) sanatı yok ettiler. Yenilik yaratıyorum diye kelimelerle oynayanlar güzel Türkçemizi mahvettiler.

İşte felsefenin keyfi budur.